Historija Albanije

Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.

Historija Albanije počinje od prahistorije balkanskih država oko 3.000. p. n. e, odnosno početkom evidencije Ilira u grčko-rimskoj historiografiji. Teritorija današnje Albanije nije bila u standardnoj političkoj podjeli tokom perioda antike. Umjesto toga, njene sadašnje teritorije odgovaraju dijelovima rimskih provincija Dalmacije (južni Ilirikum), Makedonije (Epir Nova) i Mezije. Ove teritorije su ostale pod rimskom i bizantijskom kontrolom do migracije Slavena u 7. stoljeću. Zatim su integrisane u Bugarsko carstvo u 9. stoljeću.

U srednjem vijeku je formirana teritorijalna jezgra Albanske države kao Kneževina Arber i Srednjevjekovna Kraljevina Albanija. Ovo područje je kasnije bilo dio Srpskog carstva, a u 15. stoljeću je došlo pod vlast Osmanskog Carstva. Tu je bilo pod osmanlijskom kontrolom kao dio pokrajine Rumelije sve do 1912, kada je stvorena prva nezavisna Albanska država. Formiranjem Albanskog nacionalnog preporoda u 19. stoljeću dolazi do uspona albanskog nacionalizma u okviru Osmanskog carstva.

Kratkotrajnu monarhiju poznatu kao Kneževina Albanija (1914–1925) je naslijedila još kraća Prva Albanska republika (1925–1928). Drugu monarhiju, Kraljevinu Albaniju (1928–1939) je naslijedila Druga republika. Nju je okupirala Italija neposredno pred Drugi svjetski rat. Nakon kolapsa Sila Osovine, Albanija je postala Komunistička država, Narodna Socijalistička Republika Albanija, na čelu sa Enverom Hodžom. Njegov politički nasljednik Ramiz Alija je vladao do raspada Istočnog bloka 1990.

Komunistički režim je propao 1990, a bivša Komunistička partija Albanije je doživjela krah na izborima u martu 1992. zbog ekonomskog kolapsa i socijalnih nemira. Nestabilna ekonomska situacija je dovela albansku dijasporu u Italiju, Grčku, Švicarsku, Njemačku i Sjevernu Ameriku tokom 1990-ih. Vrhunac krize je nastao Albanskim građanskim ratom 1997. Poboljšanjem ekonomskih i političkih uslova u prvim godinama 21. stoljeća je omogućilo Albaniji da postane punopravna članica NATO-a 2009. Iste godine je Albanija podnijela zahtjev za članstvo u Evropsku uniju.